شناسایی نحوه و میزان تأثیر عناصر پیاده‌رو‌های شهری بر ابعاد و مؤلفه‌های سلامت عابران

طراحی شهری پایدار به عنوان علمی جوان در حوزه زندگی روزمره در فضاهای شهری، می‌تواند نقشی اساسی در ارتقای سلامت شهروندان ایفا نماید. سلامت و بهداشت در روند تکامل تاریخی بشر از زمان باستان تاکنون به عنوان موضوعی مطرح بوده  که جوامع همواره با آن در تعامل بوده‌اند؛ به طوری که سلامت و رفاه مردم یک شهر، شاخص مهمی برای نشان دادن میزان موفقیت سیاست‌های توسعه پایدار آن شهر است. در این رابطه، یکی از فضاهایی که شاهد حضور پررنگ مردم و همچنین نمود فعالیت‌های فیزیکی آنها در شهرها هستیم، پیاده‌رو‌های شهری می‌باشد که عضو جدایی‌ناپذیر خیابان‌ها بوده و تعامل انسان را در کنار ساخته‌هایش (یعنی اتومبیل‌ها) ممکن ساخته است. نکته قابل تأمل این است که سلامت عابران تنها به بعد جسمانی و در ارتباط با خطرات و مضرات ناشی از سوی اتومبیل‌ها محدود نمی‌شود، بلکه بسیاری از عوامل دیگر نیز در محیط پیاده‌رو می‌توانند بر سلامت عابران تأثیر بگذارند. با این توصیف، ضروری است تا اقداماتی برای حفظ و تقویت سلامت عابرین پیاده در تمامی ابعاد آن صورت گیرد. این مقاله برای پاسخ به این سؤال که کدام عناصر پیاده‌رو‌های شهری بر سلامت عابران اثرگذار می‌باشند و نحوه و میزان این تأثیر به چه نحو است، با استفاده از روش همبستگی کیفی اقدام به جستجوی این رابطه می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهند، تجهیزات سرگرمی روی زمین، کاربری‌های حاشیه، رنگ مصالح و گلدان‌ها و درختچه‌های گلدانی، بیشترین تأثیر را بر مؤلفه‌های سلامت عابران دارند. از طرفی سطوح پیاده‌رو‌ها بر سلامت جسمانی، مبلمانپیاده‌رو بر سلامت اجتماعی، پوشش گیاهی بر سلامت روانی  و عناصر نرمپیاده‌رو بر سلامت اجتماعی و روانی بیشترین تأثیر را می‌گذارند.